Geçtiğimiz günlerde, bir dönem Duru Turizm'de beraber çalıştığım, çok değer verdiğim rehber meslektaşımız Corona illetine yenik düştü. Daryo (Derya) Cömert. 1 saat sonra ise çok sevdiği ve taptığı sevgili eşi Süzet hayatını kaybetti.
Müthiş bir aşk'tı, tarifsiz bir tutkuydu onlarınki. Ne yazıya, ne kitaba, ne lafa sığardı bu sevda. Eşine böbreğini verecek kadar, eşin kaybına en fazla 1 saat dayanabilecek kadar asil, saf ve çıkarsız...
Eminim, Süzet eşinin kaybını duyar duymaz Allah'a yalvarmıştır "beni de al" diye. Duası kabul gördü ve yüce Tanrı ona Daryo'nun yokluğunun acısını daha fazla çektirmeden eşinin yanına, cennetin en güzel köşesine yolladı.
Daha onların acısını kalbimizde hissederken bu kez Türsab'a yıllarını vermiş, turizm kökenli ağabeyimiz Celal Alpay'ın Corona'dan kaybı haberi geldi. Güler yüzü, Hayır sözcüğünün yanından bile geçmediği, çalışkan, tertemiz Celal Ağabeyimiz ilk kez bizleri çok ama çok üzdü.
Düğün ve Cenaze... Dostlarımın mutlaka yanında olmak istediğim iki tören. Bugünlerde düğünü erteleyebiliyoruz ama cenazeleri erteleyemiyoruz. Ve ne yazık ki bu güzel dostlarımızın cenazelerine bile katılamadık, son vazifemizi yerine getiremedik.
Çok üzgünüm. Allah beni affetsin onların da taksiratlarını. Mekanları cennet olsun. Ailelerine ve Turizm camiasına sabır diliyorum.
Saygılarımla